Wat wil ‘Den Haag’?

In 2015 spraken in Parijs 195 landen in een klimaatakkoord af dat de temperatuur de komende jaren met maximaal twee graden mag stijgen. Daarvoor moet de CO2-uitstoot snel en fors omlaag. In 2030 ten opzichte van 1990 met 49 procent.

De Nederlandse regeringspartijen willen in hun regeerakkoord hiervoor gedrag belonen dat goed is voor het klimaat. En gedrag ontmoedigen dat het klimaat schaadt.

Zo wordt het gas komende jaren steeds duurder en de elektriciteit goedkoper (warmtepompen gebruiken stroom). 

Nieuwe woningen worden niet meer op het gasnet aangesloten en moeten daarom zeer energie- en klimaat vriendelijk worden gebouwd. (Tenzij de gemeente een heel goede reden ziet om een uitzondering te maken.)

Er komen meer windmolens. En er komen nieuwe subsidieregelingen.

Om enkele voorbeelden te noemen. 

Cruciaal is dat Den Haag wil dat uiterlijk in 2050 alle woningen van het gas af zijn. Sommige gemeenten willen dat eerder bereiken. De ambities zijn dus hoog, maar het belang ervan ook.

Het Klimaatakkoord

Een groot aantal maatschappelijke organisaties en bedrijven heeft maandenlang overlegd over de vraag hoe we als land de uitstoot van broeikasgassen (vooral CO2) heel fors kunnen terugdringen.

Het is die uitstoot die volgens 99,9 procent van de deskundigen de stijging van de temperatuur veroorzaakt.

Dat overleg heeft geresulteerd in een concept-klimaatakkoord. Daarin staat een groot aantal maatregelen om de CO2-uitstoot te beperken.

Centraal doel van het akkoord is de nationale broeikasgasuitstoot in 2030 met 49% terug dringen ten opzichte van 1990.

Wonen

Absoluut noodzakelijk om dit doel te halen zijn (zeer) forse ingrepen in onze ruim 7 miljoen huizen en 1 miljoen andere gebouwen. Die zijn bijna alle matig geïsoleerd en vrijwel allemaal verwarmd door aardgas.

Dat moeten goed geïsoleerde woningen en andere gebouwen worden die we met duurzame warmte verwarmen en waarin we schone elektriciteit gebruiken of zelfs opwekken. En die geen bijdrage meer leveren aan de opwarming van de aarde.

Het verkeer

In het klimaatakkoord wordt de uitstoot door het verkeer van CO2 in 2050 ten opzichte van 1990 met minstens 95% terug gebracht.

Middelen: minder reis-kilometers, meer deelauto’s, meer fietsen en gebruik van openbaar vervoer, en zo snel mogelijk geen gebruik meer van diesel, benzine en gas in het vervoer. Alle nieuwe auto’s moeten al vanaf 2030 op andere energiebronnen rijden.

Over hoe dat te bereiken zegt het akkoord: “Dit vraagt om inzet op batterij (hernieuwbaar) elektrisch, groene waterstof, zonne-energie, hernieuwbare brandstoffen zoals Power-to-X en synthetische brandstoffen en duurzame biobrandstoffen.”

Industrie

De duurzaamheidsdoelen voor de industrie staan in het klimaatakkoord fraai, bijna poëtisch omschreven: “In 2050 zien wij een Nederland voor ons met een bloeiende, circulaire en mondiaal toonaangevende industrie, waar de uitstoot van broeikasgassen nagenoeg nul is. Waar uit biomassa (naast voedsel en veevoer) CO2 en reststromen en -gassen grondstof voor onder andere de chemie of brandstof voor de lucht- of zeevaart wordt gemaakt. Waar fabrieken duurzame elektriciteit, geothermie, groen gas en groene waterstof gebruiken voor hun energiebehoefte. Waar de industrie helpt om de schommelingen in elektriciteitsproductie van zon- en windparken op te vangen. En waar we restwarmte hergebruiken in de industrie, benutten voor woonwijken of de glastuinbouw. “

Landbouw

Volgens het klimaatakkoord kan de uitstoot van broeikasgassen door de landbouw zeer fors omlaag, maar niet helemaal naar nul.

Tot de middelen horen terugdringen van voedselverspilling en vleesconsumptie.

Verdere plannen voor de landbouw onder andere:

1. Uitbreiding van de oppervlakte bos en natuur in ons land.
2. Minder gebruik van kunstmest.
3. Technologische geavanceerdere, duurzamere stallen.
4. Gebruik van ander voer.
5. Etc.

Elektriciteit

Het meest zichtbaar worden de windmolens die er op zee en op het land bij gaan komen. Daarnaast wordt het gemakkelijker om op kleine schaal als buurt als coöperatie energieproducent te worden te worden.

En, heel interessant: het klimaatakkoord ziet voor de industrie grote mogelijkheden voor het gebruik van waterstof als energiebron.

Wanneer we ons daar als land snel genoeg op werpen, kunnen Nederlandse bedrijven commercieel interessant voorop lopen in de ontwikkeling van nieuwe technologie op dit vlak.

Eerlijk asociaal

De politiek heeft nog niet over het klimaatplan besloten. Er valt wel al wat de zeggen over het sociale en politieke draagvlak. De meeste partijen zien inmiddels de noodzaak van forse maatregelen in.

Daarop is één uitzondering: de mensen die niets willen doen, omdat onze invloed als land op het klimaat maar klein is. Laat de anderen de problemen maar oplossen! Als die anderen dat al gaan doen, is hun redenering. Zie hierover ook de discussiesite nudoorpakken.nl.

Sommigen van hen praten dit op zich eerlijk asociale standpunt goed door te beweren dat het klimaat helemaal niet verandert of dat we er toch niets aan kunnen doen.

Verdeling van de kosten

Serieus is een heel andere discussie: die over de verdeling van de kosten van de verduurzaming.

Critici vinden dat de grote bedrijven veel te weinig moeten betalen en de burgers en het midden- en kleinbedrijf te veel.

Anderen verdedigen de verdeling door te wijzen op hun angst dat grote bedrijven uit ons land vertrekken als we ze vergeleken met andere landen te veel laten betalen.